به گزارش روابط عمومی ایرنا ، «داود میاندهی» در یادداشتی اشاره کرد: این پرسش مهمی است که باید به‌درستی به آن پاسخ داد وگرنه نمی‌توان انتظار پیشنهادهای کارآمد و اثربخش را برای پرکردن خلاءهای این عرصه داشت و روز روابط عمومی و ارتباطات (۲۷ اردیبهشت) فرصت مناسبی است تا به واکاوی بیشتر وضعیت روابط عمومی‌ها، انتظارها از آنها و کلیت جایگاه نظام حکمرانی کشورمان در این زمینه بپردازیم و به ابعادی از این پرسش هم پاسخ دهیم.

درحالی بیشتر مدیران، ارزیابان و مطالبه‌گران، خروجی نهایی کار روابط عمومی‌ها- بیشتر در سازمان‌های دولتی- را کامل و پاسخ‌دهنده نمی‌دانند که وقتی پای صحبت روابط عمومی‌ها می‌نشینیم، آنان نیز صحبت‌ها، نقدها و البته گلایه‌های بسیاری دارند که باید گفت به قول معروف، دلشان پردرد است.
 

مهمترین گلایه‌های روابط‌عمومی‌ها را اگر بخواهیم تجمیع و واکاوی کنیم، به کمبود بضاعت‌ها، مهم شمرده نشدن، اعتماد نکردن و بی‌توجهی مدیران در پشتیبانی‌های همه‌جانبه خلاصه می‌کنند، که گویی روابط‌عمومی یا ارتباطات بخشی از نظام حکمرانی نیست و تعریف نشده است.

در واقع اغلب روابط عمومی‌ها معتقدند که در ارکان مهم تصمیم‌سازی، مهم پنداشته نمی‌شوند اما کارهای مهمی از آنان مطالبه می‌شود؛ معتقدند که الزامات موردنیاز از نیروی انسانی، تجهیزات، اعتبار مالی، اعتماد و ارایه اطلاعات برای تصمیم‌گیری کیفی را در اختیار ندارند اما از آنان انتظاراتی فراتر از داشته‌هایشان دارند.

بیشتر روابط‌عمومی‌ها معتقدند تخصصی، تعریف و دیده نمی‌شوند، یعنی همانطور که در بخش‌های دیگر تخصصی و فنی سازمان‌ها، امور به کارشناسان متخصص آن واحدها سپرده می‌شود و ارائه نظر تخصصی با کارشناسان بخش‌های فنی دیگر بخش‌های سازمان است اما در زمینه روابط عمومی و ارتباطات اینطور نیست و بیشتر مدیران به تخصصی بودن این حوزه یا باور ندارند یا اگر در کلام باور دارند، در عمل طور دیگری عمل می‌کنند.

متن کامل این یادداشت را  اینجا دنبال کنید.