چه زیبا است اشکی که از فرط خوشحالی در پهنای گونه هایت می نشیند به پاس چنین جشنی و چنین مهربانی. وقتی سال های سال می گذرد و به عکس های یادگاری چنین روزی، می نگری، برای مهر و محبت های صادقانه آن روزها و حتی آن هایی که سال ها است، ندیدیشان، دلتنگ می شوی.
و این جشنی است که همه از تو می گویند، همه تو را می بینند، از خوبی ها، خاطرات تلخ و شیرین و از روز های سخت می گویند و تو همه آن ها را با جزئیاتش در ذهن مرور می کنی و به جایی که اکنون ایستاده ای، می اندیشی، این منم؛ همان جوان سه دهه پیش اما با کمی تفاوت؛ موهای سفید و چروک های زیبایی که در مسیر زندگی بر پیشانی ات نقش بسته و از همه مهمتر کوله بار سنگینی از تجربه را حمل می کند.
به این می اندیشی چگونه ۳۰ سال در کمال صداقت و درستکاری، بهترین سال های عمر خود را در سنگر خدمت گذراندی و خالصانه از هیچ کوششی دریغ نکردی، غم وشادی، عتاب و عقاب، صبر و شکیبایی، همه را با توکل به ایزد منان و در کنار سایر همسنگرانت گذراندی و اینک باید با کوله باری از تجربه، سنگر را به دیگری بسپاری، شاید به جوانی که هم سن و سال فرزندت است.
ناگاه ذهنت به سمت ایام جوانی می رود. به اینکه زندگی چه چیز عجیبی است؛ همه پا جای پای یکدیگر می گذارند، همان طور که خیلی ها در عنفوان جوانی آمدند و رفتند و حال نوبت تو است، به آن زمانی می اندیشی که هنوز برف پیری بر موهایت ننشسته بود و فرزندت تو را تنها تکیه گاه و پهلوان افسانه های شاهنامه قلبش می دانست. حالا کمی مسن شده ای و به بازنشستگی رسیده ای، روزی که هرگز فکرش را نمی کردی!. به این فکر می کنی آیا با وجود موهای سفید و چروک های نقش بسته بر پیشانی ات، همچنان برای فرزندت همان قهرمان دوران کودکی اش هستی؟
به همه چی می اندیشی؛ ذهنت به همه جا می رود، به اینکه همه این روزها گذشت و همچنان می گذرد، آدم ها می آیند و می روند و تنها چیزی که در ذهن ها تا ابد باقی می ماند، خاطره هاست و اکنون خاطره می شوی اما خاطره ای زنده حتی در فصل نبودنت.
اسفند ماه در سازمان خبرگزاری جمهوری اسلامی فصل ثبت خاطره های ۳۰ سال خدمت صادقانه است، اسفندی که با بوی بهار همراه است اما برای همکاران بازنشسته رنگ و بوی دیگری دارد. آغازی متفاوت اما از جنس شکفتن.آقایان «علیرضا جباری»،«محمدرضا علیمددی»، «مجید جعفری»، «محمد حسن اوغلی»، « سهیل معینی» ، « محسن طاهرزاده»، «مسعود عمادی»، «نعمت الله بهروزی»، «محمدرضا بنوره» و خانم ها «مریم زباندان»،«نوشین طهماسبی»، «مریم مولوی»، «طاهره کربلایی»، « آزاده سلمانیان»، «فاطمه نویدی»و « لیلا خطیب زاده» همکاران متعهد در بخش های خبری و غیر خبری که وارد فصل جدیدی از زندگی خود خواهند شد با نام "بازنشستگی".
اسفند ماه سال گذشته در چنین روزهایی شاهد برگزاری چنین جشن هایی برای ۴۳ همکار بودیم و امسال نیز همچون سنوات گذشته، جشن های خودجوش برای همکارانمان برگزار شد تا رسیدن به مرحله بزرگی از زندگی شان را جشن بگیرند. هر چند عده ای از آن ها ترجیح دادند در مراسم رسمی که سازمان خبرگزاری جمهوری اسلامی در سال آینده برگزار خواهد کرد، حضور یابند.
اگر در طبقات مختلف سازمان گذری کرده باشی، خواهی دید که برگزاری جشن های خودجوش به پاس ۳۰ سال زحمت صادقانه همکارانمان طنین انداز شده است، جشن هایی که با اشک و خنده و گرفتن عکس های یادگاری همراه است.
اولین جشن بازنشستگی خودجوش برای «طاهره کربلایی» رئیس اداره رسیدگی امور مالی و «آزاده سلمانیان» کارشناس اداره دفترداری و تنظیم حساب ها از همکاران مسئول، متعهد، مهربان و دلسوزمان برگزار شد و جمعی از همکارانمان از بخش های خبر و غیرخبری به مراسم خداحافظی این دو همکار آمدند و هر یک در وصف آن ها جمله ای گفتند.
یکی از همکارانمان از «کربلایی» به عنوان بانویی همیشه متبسم یاد کرد، بانویی که با حسن اخلاقش در بین همکاران معروف بود و همگی او را دوست داشتند. از "سلمانیان" نیز به خوبی یاد کردند، فردی متعهد و مسئول در قبال وظیفه ای که به و واگذار شده بود.
و اما جشنی که برای «مجید جعفری»دبیر گروه خاورمیانه اداره کل اخبار خارجی برگزار شد، کمی متفاوت بود، این جشن با یادآوری خاطرات رنگ و بوی دیگری داشت از دوران دفاع مقدس گفته شد تا حضور در دفتر ایرنا سوریه و همه حاضران با آرزوی بهترین ها از این همکار خداحافظی کردند.
در مراسم خودجوش تقدیر از ۳۰ سال حضور جعفری در ایرنا، رفتن «پرستو سعیدی» کارشناس گروه خاورمیانه ایرنا هم مطرح شد، بانویی با حدود ۵ سابقه کار که دلیلش رفتنش را حس مادری و نگهداری از فرزندش عنوان کرد. او از بین کار و فرزند، فرزندش را انتخاب کرد چرا که حس می کرد باید بیشتر برای او وقت بگذارد.
حال می رسیم به جشن بازنشستگی حرفه ای ترین خبرنگار ایرنا در اتاق خبر ایرنا، مردی که سال ۱۳۷۰ در اوج جوانی وارد سازمان شد و نخستین خبرنگاری بود که با یک رئیس جمهور خارجی در آسمان مصاحبه‌ای انجام داد. مصاحبه‌ای که نه تنها خبرنگار آمریکایی را متهم به دروغگویی می‌کرد، بلکه جایگاه ارزشمند خبرنگار ایرانی را نیز به سایر رسانه‌ها معرفی کرد. «علیرضا جباری» با ۳۲ سال تلاش رسانه ای. در وصفش حرف ها گفته شده و خاطره ها به زبان آمد، یکی از مدیریت بحران "جباری" در بروز حوادثی همچون سیل و زلزله گفت و دیگری به فرهنگ سازمانی در احترام به پیشکسوتان گفت.
دیگر همکارمان در وصف «جباری» به خواندن این شعر بسنده کرد؛ زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست، هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود، صحنه پیوسته به جاست، خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد.
از آن جایی که مراسم جشن خودجوش «جباری» مصادف شده بود با روز ۲۲ اسفند روز بزرگداشت شهدا، یاد و خاطره شهدای ایرنا نیز در این مراسم گرامی داشته شد.
و اما «مریم مولوی» همکاری که بیشترین روزهای خدمت خود را در گروه علم و آموزش گذرانده بود البته این گروه در دوران های مختلف نام های متفاوتی داشت ( گروه علمی- گروه دانشگاه - گروه علم و آموزش).
ترجمه های موضوعات علمی که توسط مریم مولوی انجام شده همچنان زینت بخش صفحه علم و آموزش ایرنا است. همکارانمان؛ «مولوی» را فردی صبور و آرام وصف کردند، فردی که همیشه پای کار بود و خالصانه و بدون حاشیه خدمت کرد.
«فاطمه نویدی» کارشناس مسئول بهبود سیستم ها و روشها در اداره کل برنامه ریزی، نوسازی و تحول اداری از دیگر همکاران بازنشسته ای بود که می خواست جشن بازنشستگی اش متفاوت و ساده با حضور همکاران مدیریت خودشان برگزار شود . قشنگی جشن بازنشستگی این همکارمان با حضور همکاران مدیریت خودشان متفاوت برگزار شد، از سور بازنشستگی با غذای خانگی و ذکر خاطرات و عکس های یادگاری
«نویدی» از آن دست از افرادی بود که گرفتن پست و جایگاه برایش اهمیتی نداشت به گونه ای که با داشتن کارنامه ای درخشان و پیشنهاد پذیرش مسئولیت، ترجیح داد به عنوان کارشناس به وظیفه سازمانی خود عمل کند.
«مریم زباندان» مدیر یکی از مناطق هشتگانه استانها از دیگر همکارانمان بود که اسفند ماه امسال به بازنشستگی نائل آمد . این بانو در کارنامه کاری اش فعالیت مستمر در اداره کل اخبار داخلی بویژه در گروه فرهنگی و عکاسی و حوزه استانها داشت و در مراسمی از سوی اداره کل اخبار استانها از زحمات بیش از سه دهه حضور در ایرنا قدردانی شد.
«مسعود عمادی»، «نعمت الله بهروزی»، «محمدرضا بنوره»، و «نوشین طهماسبی» از همکاران شاغل در مراکز و دفاتر استانی ایرنا بودند که در آستانه بازنشستگی مراسم خداحافظی با حضور رییس مرکز و کارکنان برگزار شد و با خاطره ای خوب از ایرنا خداحافظی کردند.
مدیرکل حوزه ریاست و روابط عمومی نیز با حضور در مراسم های خودجوش همکاران بازنشسته در سازمان مرکزی ضمن آرزوی سلامتی و بهروزی برای تک تک همکاران با یاداوری مراسم تقدیر از بازنشستگان اسفند ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ گفت: طبق برنامه ریزی قرار است مراسم تقدیر از بازنشستگان 1402 با حضور خانواده هایشان برگزار شود.
«فاطمه نوری جهانگرد»اضافه کرد البته در ایرنا همکاران باسابقه و پیشکسوت بعد از دوران بازنشستگی همچنان ارتباط را خواهند داشت و خانواده ایرنا به مناسبت های مختلف قدردان تلاش های همکاران قدیمی خواهد بود و از تجربیات آن ها استفاده می کند.
آری جاده زندگی در دوران کاری به انتها رسید و جاده دیگری در مسیر زندگی باز شد، جاده ای به وسعت مهربانی و قرار گرفتن در کنار اعضای خانواده ای که ساعت ها و روزها از آن ها دور بودی و حالا وقت آن رسیده که این نبودن ها را با بودن در کنارشان جبران کنی و از لحظه لحظه زندگی ات با آن ها لذت ببری و فراموش نکنی که بازنشستگی پایان کار است نه پایان رفاقت ها و بدانی قلب هایی از جنس دوست و همکار همچنان در ایرنا برایت می تپد.