به گزارش روابط عمومی ایرنا، «محمد رستم پور» پژوهشگر معارف اسلامی و دکترای علوم سیاسی روزهای دوشنبه در سلسله گفتارهای مذهبی - فرهنگی فرازهایی از صحیفه سجادیه را بیان می کند که در ادامه جلسه هفته های گذشته ضمن تسلیت به ملت ایران در پی شهادت شهدای خدمت به ذکر نکاتی در این زمینه پرداخت و به دیگر فراز های دعای پنجم صحیفه سجادیه و بزرگی خداوند اشاره کرد.
در شماره قبلی مشروحی از دعای پنجم صحیفه سجادیه با عنوان "چرا باید دعا کنیم؟ " در تارنمای روابط عمومی ایرنا منتشر شد.
آنچه در ذیل می آید فرازهایی از ادامه دعای پنجم صحیفه سجادیه است:
کوچکی بزرگی ها در برابر بزرگی خداوند
در ادامه دعای پنجم و دعای حضرت برای خود و دوستانش می فرمایند؛ "وَ یَا مَنْ تَصْغُرُ عِنْدَ خَطَرِهِ الْأَخْطَارُ، صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ کَرِّمْنَا عَلَیْکَ"(و ای کسی که در برابر قدر و منزلتت تمام منزلت‌ها کوچک است) ". ای کسی که بزرگی ها در مقابل بزرگی تو کوچک و ذلیل است. امیر المومنین (ع) می فرمایند: عرفت الله سبحانه بفسخ العزائم و حل العقود و نقض الهمم. خدا را شناختم از آن جهت که تصمیمی که محکم شده، اراده ها نقض می شود و به جایی نمی رسد.
در دعای ۴۰ صحیفه سجادیه نیز آمده است وقتی حضرت خبر مرگ کسی را می شنید، می گفت، پروردگارا به من یقین ده که امید نداشته باشم که لحظه ای را به لحظه ای می رسانم و روزی را به روزی طی می کنم. وقتی انسان آنقدر کوچک و حقیر است چه جایی برای عُجب و تکبر باقی می ماند.
اگر عُجب نبود، هیچ مومنی گناه نمی کرد
امیرالمومنین(ع) در جای دیگر می فرمایند: تعجب می کنم از فرزند آدم که دچار عُجب و تکبر می شود. امام صادق(ع) نیز می فرمایند: اگر عُجب نبود هیچ مومنی گناه نمی کرد گویی گناه نعمت الهی است تا از عجب بیرون بیاییم و در برابر نفس خود کوچک شویم.
در دعای ابو حمزه ثمالی هم می خوانیم "و ما خطری؟ " من چه کسی هستم و جایگاه من چیست؟ این در حالی است که در دعای ۴۷ صحیفه سجادبه حضرت خودش را معرفی می کند؛ "وَ أَنَا بَعْدُ أَقَلُّ الْأَقَلِّینَ، وَ أَذَلُّ الْأَذَلِّینَ، وَ مِثْلُ الذَّرَّةِ أَوْ دُونَهَا، فَیَا مَنْ لَمْ یُعَاجِلِ الْمُسِیئِینَ، وَ لَا یَنْدَهُ الْمُتْرَفِینَ، وَ یَا مَنْ یَمُنُّ بِإِقَالَةِ الْعَاثِرِینَ، وَ یَتَفَضَّلُ بِإِنْظَارِ الْخَاطِئِینَ". من ذلیل ترین ذلیل ها و کوچک ترین کوچک ها هستم، ای کسی که هر چیزی در مقابل عظمت و خطیر بودن تو کوچک است.
مرگ در صحیفه سجادیه پررنگ است
مرگ در صحیفه سجاده فوق العاده پررنگ است. مرگ خبر نمی کند و اطلاع نمی دهد. رضایت به تقدیر و رضای الهی از ابتلائات سخت است. حضرت رسول (ص) فرمودند: بهترین مردم کسی است که به دیگران سود بیشتری برساند. رئیس جمهور، وزیر امور خارجه، امام جمعه و استاندار تبریز چه سودهای ارزشمندی به مردم، مومنان، محبان امیرالمومنین و ایرانیان رساندند؟ اما تقدیر و قضای الهی چیست؟ خدا چه چیزی را می بیند و حکمتش چیست؟
خدایا قضائت را برایم دوست داشتنی کن
در دعای ۳۵ دعای صحیفه سجادیه آمده است؛ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ طَیِّبْ بِقَضَائِکَ نَفْسِی وَ وَسِّعْ بِمَوَاقِعِ حُکْمِکَ صَدْرِی، وَ هَبْ لِیَ الثِّقَةَ لِأُقِرَّ مَعَهَا بِأَنَّ قَضَاءَکَ لَمْ یَجْرِ إِلَّا بِالْخِیَرَةِ، وَ اجْعَلْ شُکْرِی لَکَ عَلَی مَا زَوَیْتَ عَنِّی أَوْفَرَ مِنْ شُکْرِی إِیَّاکَ عَلَی مَا خَوَّلْتَنِی. خدایا قضای خودت را برای من دوست داشتنی کن اینکه از رخداد چنین مرگی برای چنین مردانی متاثر شوم اما پیش خود بگویم خوش به حالتان و از دیدن عنوان شهید در کنار نام هایشان خرسند شوم، از اینکه در بستر نمردند.
در جای دیگر از این دعا آمده است، خدایا سینه من تنگ است سینه من را در برابر قضا و قدرت باز کن و به من یقین بده تا به واسطه آن یقین اقرار کنم که قضای تو جاری نمی شود مگر از روی "خیر".
طبق احادیث و روایات فرشته مرگ دستش را در قلب و جسم مومنان واقعی می گذارد و مرگ برای آن ها همچون بوییدن گلی خوشبو یا بیرون آمدن از زندان است. همه شهدای خدمت از مومنان و محبان امیرالمومنین (ع) بودند از رئیس جمهور فقید که دوست داشتنی و اهل صفای باطن بود و همه به پرکاری این آدم مخلص شهادت می دهند تا سایر شهدای خدمت. هر طور که حساب کنید چنین مردی با چنین سابقه، روحیه و اهتمامی، شهادت حقش بود.
چنانچه هر یک از این شهدا به صورت طبیعی یا در حادثه ای فوت می کردند جا داشت تا ماه ها برای آن ها عزدارای کنیم. در اثر این اتفاق همه این شهدا به سعادت رسیدند اما وظیفه این است که درس عبرت بگیریم و بدانیم هر کسی باشیم حتی رئیس جمهور، مرگ ناگهانی سراغت می آید. کرونا ۲ سال زندگی ما را تعطیل کرد اما آیا به مرگ آگاهی و مرگ ترسی ما کمک کرد؟ این ها همه محل عبرت است.
"آیت‌الله سیدابراهیم رئیسی خادم‌الرضا (ع) و هشتمین رئیس جمهوری اسلامی ایران که عصر یکشنبه -۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳- در مسیر بازگشت از مراسم افتتاح سد قیز قلعه‌سی به سمت شهر تبریز، در منطقه ورزقان استان آذربایجان شرقی دچار سانحه هوایی شد و به همراه تمام همراهان، همزمان با شب ولادت امام رئوف علی ابن موسی الرضا (ع) به مقام رفیع شهادت نائل آمد و این رخداد تلخ بازتاب‌های فراوانی داشت که در پرونده خبری ایرنا با نام "شهید جمهور" قابل مشاهده است.
